List Willibrorda 2023
Pozdrowienia Europy dla swoich kościołów z okazji święta świętego Willibrorda od biskupów starokatolickich i anglikańskich na kontynencie, 7 listopada 2023 r.
List Willibrorda jest wysyłany co roku przez anglikańskich i starokatolickich biskupów na kontynencie europejskim. Spotykają się oni każdego roku w lecie na wspólnej konferencji. W tym roku biskup Harald Rein ze Szwajcarii otrzymał możliwość przekazania wspólnej wiadomości do wiernych.
Bądź na bieżąco w czasach zmian
Drodzy bracia i siostry w wierze,
W czerwcu 2023 r. odbyło się Zgromadzenie Ogólne Konferencji Kościołów Europejskich (CEC) w Talinie w Estonii. Motto tego spotkania brzmiało: „Pod Bożym błogosławieństwem – kształtowanie przyszłości”. Zgromadziło się ponad 300 chrześcijan. Trzy kościoły siostrzane, tj. protestancki, prawosławny i anglikański – starokatolicki były reprezentowane w CEC. W skład nowego prezydium weszli: Arcybiskup Nikitas z Thyateiry i Wielkiej Brytanii, Oberkirchenrat ks. Frank Kopania (EKD)i biskup dr Dagmar Winter (Kościół anglikański). Dużo ważniejsze są jednak tzw. merytoryczne uchwały i tematy zgromadzenia CEC zwłaszcza oświadczenia w sprawie wojny na Ukrainie, zmian klimatycznych/kryzysu ekologicznego oraz migracji/wysiedlenia. Inwazja Rosji na Ukrainę została potępiona. Wszyscy jesteśmy wezwani do dawania przykładu w ochronie dzieła stworzenia Musimy odrzucić język, który służy kategoryzacji i dehumanizacji bliźnich, którzy stają się uchodźcami.
Wszyscy jesteśmy wezwani do działania, aby deklaracje nie pozostały po prostu deklaracjami, które maja uspokoić nasze sumienia. Na pierwszy rzut oka wydawać się może, że nie jesteśmy w stanie nic konkretnego zrobić na tle coraz bardziej rosnącego problemu. Jednak każdy wysiłek jest tego wart. Ponieważ jeśli każdy (ja, nasza parafia, nasza diecezja) zrobi choć mały krok w stronę osiągniecia tego celu, to wspólnie sprawimy, że Europa będzie bardziej przyjazna dla wszystkich ludzi. Na przykład możemy wspierać rodziny uchodźców w naszej parafii, zarówno praktycznie, jak i materialnie. To ma także znaczenie w naszym życiu i w środowisku Kościoła, aby dawać przykład świadomego stylu życia, korzystającego z zasobów tej ziemi i w ten sposób przyczyniać się do zapewnienia jej możliwie najlepszego wykorzystania i bycia najlepszym miejscem do życia dla ludzi.
Mogą to być małe kroki, ale zależy to od wytrwałości i stanowczości tak jak jest napisane
w przypowieści o wdowie z Ewangelii Łukasza 18,1-8. W pierwszej chwili wydaje się, że wdowa w tej przypowieści po prostu prześladuje sędziego, aż do momentu, w którym to on zirytowany, w końcu zadecyduje się jej pomóc. Tematem tej Ewangelii nie jest sędzia, obraz Boga lub sama modlitwa, ale moc wiary. Wdowa może zmienić świat i coś osiągnąć w nim w oparciu o osobiste przekonania
i pewność. Nawet jeśli na początku wydawało się to daremne. Wdowa mogła się poddać lub zirytować, ale ona dalej dąży do celu. My, chrześcijanie, możemy zmienić świat tym co robimy, jeśli że tak powiem, pozostaniemy czujni i aktywni. Zatem nic, o co prosimy, żądamy i co robimy w imię Boga, nie jest nadaremne. Wytrwałość ma także związek z tym, jak postępujemy i zachowujemy się jako chrześcijanie w społeczeństwie świeckim, naszym mottem: „Pod błogosławieństwem Bożym –kształtowanie przyszłości”.
Święty Willibrord sprowadził wiarę chrześcijańską do wielu krajów Europy. Ostatni werset przypowieści brzmi: Gdy Syn Człowieczy powróci na ziemię, czy spotka nadal istniejącą wiarę? Odpowiedź pozostaje otwarta. Ja wierzę w to całkowicie i życzę nam wszystkim dobrych doświadczeń i wielu sukcesów.
+ Harald Rein
