Wystąpienie
|
|
W dniu dzisiejszym
IKB zakończyła swoje obrady; wybrała ona na
miejsce dorocznej konferencji, na
cały tydzień, Wrocław. Jest szczęśliwym i radosnym wydarzeniem, że zakończenie obrad zbiega się z tym
ekumenicznym nabożeństwem. Ekumeniczne nastawienie należy
do swoistego kanonu starokatolickiego Kościoła i jego teologii, nawet jeśli słowa „ekumenia" po
I Soborze Watykańskim w 1870 r. nie używano i pomimo tego, że jednocześnie Kościół starokatolicki organizował się właśnie jako odpowiedź
na postanowienia tego Soboru. Jednak w próg ramowych dokumentach
pochodzących Radujemy się więc szczególnie w
tej godzinie, że jesteśmy ponownie
świadkami ekumenicznego przełomu,
który od kilku lat ma miejsce w
tym kraju, zwłaszcza w tym rejonie, a który śledzimy ze słowami
podzięki dla Boga, który — jak widać — temu sprzyja. Wzajemne uznanie chrztu, do którego zobowiązały się Kościoły
w tym kraju,
stanowi decydujący etap na drodze,
którą Pan Kościoła polecił nam iść; żebyśmy
się mogli ostatecznie
lepiej poznać i uznać
swoje Kościoły, które
mają przecież wspólny fundament i tożsamość
w założonym i ugruntowanym w Trójcy jedynym Bogu; ten wspólny fundament możemy
też wspólnie manifestować, potwierdzając
swoją jedność przy całym bogactwie i kulturowej
różnorodności. Także w oczekiwaniu świetlanej
przyszłości łatwiej nam rozpoznać i wyznać zaniedbania i winy; możemy i musimy tu
stwierdzić: także Kościoły starokatolickie, w tym Kościół w Polsce,
nie mogą zanegować swojej odpowiedzialności za obrazy i krzywdy,
które w przeszłości spowodowały
oziębienie stosunków z innymi Kościołami. Również i
od naszych Kościołów wymagana jest pokuta i dowartościowywanie ducha Ewangelii,
która doskonale ujmuje różnice
między takiego rodzaju panowaniem, które bywa ukształtowane przez
świat, a panowaniem Boga, które przejawiało się i dominowało w stosunkach
między apostołami a uczniami Jezusa, panowaniem, które
równoznaczne jest ze znajdowaniem się w służbie człowieka, służbie stale szukającej miłości Bożej. Jeżeli Kościoły nie posiadają już
dostrzegalnego zewnętrznego wroga, pod
presją którego pojawiał się nakaz zwarcia szeregów i jednoczenia się — tym
ważniejsze staje się, aby pobudką
ich działań nie było samozadowolenie oraz wyłącznie ich problemy
wewnętrzne. Stoi przed nami wszystkimi
olbrzymie zadanie, które związane jest z
duchowym odnowieniem Europy. Czyż
nie jest tak, jak stwierdził to onegdaj
Patriarcha Ekumeniczny Konstantynopola Bartłomiej I, który powiedział:
„Dusza Europy jest zagrożona"? Dusza Europy ! Wszystko to jest związane z
przekazywaniem wiary. Proces ten nie może
się opierać tylko na starych praktykach, lecz musi dokonywać przez
wsłuchanie się w głos Ducha Bożego,
który przez Jezusa Chrystusa wy po
wiedział słowa pojednania, oraz w
darze Ducha, który Jego stworzeniu
nadał siłę i moc odnowienia. Na kanwie spotkań i rozmów, które
mieliśmy zaszczyt odbyć w mijającym
tygodniu z przedstawicielami władz
kościelnych, państwowych i samorządowych — wynosimy pewność, że ekumeniczny przełom przyniesie obfity plon;
on to wiąże się z gotowością naszych
czasów do oddania hołdu przeszłości, wielo kulturowemu obszarowi Dolnego
Śląska; tu można dostrzec te znamienne i wzorcowe praktyki wcielania w
życie duchowej odnowy Europy, a Europa Starokatoliccy biskupi oraz ich
współpracownicy opuszczą Wrocław
dobrze wspominając to miasto. Jak już
wspomniałem w innym miejscu, Wydział Teologiczny tutejszego Uniwersytetu
stworzył swego czasu centrum
starokatolickiego ujęcia wiary i struktury Kościoła Bożego. Pierwszy
biskup niemieckiego Kościoła Starokatolickiego, Józef Hubert Reinkens,
działał tu jako kaznodzieja katedralny; jako profesor „Historii Kościoła" i
autor biografii jednego z poprzedników na siedzibie biskupiej Kardynała Henryka
Gulbinowicza — który nas podjął z tak nadzwyczajną
serdecznością i gościnnością w klasztorze cystersów w Henrykowie — działał tu Melchior von
Diepenbrock, który dla bpa Reinkensa był
swego rodzaju modelem-wzorcem biskupa, który wierność tradycji starał się łączyć
z współczesnością Kościoła. Podobne zadanie postrzegałem u progu tego tygodnia także dla
IKB; uchwaliła ona statut biskupów zjednoczonych
w Unii Utrechckiej. Żegnamy się z Wrocławiem i Województwem Dolnośląskim: pożegnaniu temu niech towarzyszą najlepsze życzenia i modlitwy, aby Bóg sprzyjał przełomowi wżyciu Kościołów i współżyciu politycznemu oraz dał im swoje błogosławieństwo.
|