To wezwanie jako pierwsi od Pana
Jezusa usłyszeli: Szymon zwany Piotrem i jego brat Andrzej. Spotkali się
z Jezusem, kiedy zarzucali sieci, byli bowiem rybakami.
„A oni natychmiast
porzucili sieci i poszli za Nim" (Mt
4, 20).
Posłannictwo, które otrzymał Jezus od
Ojca, wymagało współpracowników. Wybrał więc Dwunastu i posłał ich, aby
całemu światu oznajmić, że przybliżyło się Królestwo Boże. To dzieło
rozpoczęte przez Pana Jezusa, kiedy był wśród nas, kiedy nauczał,
uzdrawiał, uwalniał od złych duchów, jest kontynuowane do dzisiaj
właśnie przez Jego współpracowników, w Jego Kościele, z Jego Boską
pomocą. „Idźcie tedy i czyńcie uczniami
wszystkie narody, chrzcząc je w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego.
Ucząc je przestrzegać wszystkiego, co wam przekazałem. A oto Ja jestem z
wami po wszystkie dni, aż do skończenia świata"
(Mt28. 19-20).
Tej obecności Chrystusa, Jego opieki, przez
całe wieki doświadczał i doświadcza nadal Kościół.
Zesłanie Ducha Świętego, który napełnił
mocą i światłem Apostołów, aby byli zdolni rozpocząć misję Kościoła i
wypełnić to polecenie Zbawiciela, jest tego potwierdzeniem. Jezus
Chrystus także i dzisiaj potrzebuje w swoim Kościele gorliwych
współpracowników: Biskupów, kapłanów, diakonów — Apostołów, tj.
posłanych, którzy mają być podobni do Tego, który ich posyła. I to nie
tylko swoim wewnętrznym myśleniem, ale również i swoimi zewnętrznymi
postawami.
W świecie, w którym żyjemy, jest dzisiaj
wielu ludzi zagubionych, błądzących, łaknących Bożej prawdy i
sprawiedliwości. Nasz Kościół Polskokatolicki, który ma ustrój o
charakterze synodalno-hierarchicznym, realizuje swoją misję
nauczycielską, pasterską i zbawczą przez trójstopniowy urząd kościelny:
diakona, kapłana i biskupa. Posługa tego urzędu zawsze jest skierowana
do wspólnoty. To wspólnota jest zawsze podstawą i jego celem. To właśnie
we wspólnocie Kościoła wzrastają konkretne osoby, które usłyszawszy głos
Chrystusa: „Pójdź za Mną",
odpowiada ją nań i poprzez przygotowanie za równo intelektualne, jak i
duchowe, przygotowują się, aby podjąć trud sprawowania tego urzędu, wy
trwania w nim i sprostania zadaniom, jakie stawia przed powołanymi.
Odpowiadając na potrze by wspólnoty
Kościoła, w dniu 3 listopada 2002 r. w katedrze warszawskiej pw. św.
Ducha, podczas uroczystej Mszy św. Ksiądz Biskup prof. dr hab.
Wiktor Wysoczański — Zwierzchnik Kościoła i Ordynariusz Diecezji
Warszawskiej w asyście duchowieństwa: ks. inf. mgr Ryszarda
Dąbrowskiego — kanclerza Kurii, ks. dziek. Henryka Dąbrowskiego —
proboszcza Parafii oraz ks. mgr Mariana Madziara — wychowawcy
kleryków — udzielił święceń kapłańskich diakonowi Marcinowi
Dębskiemu.
|

Ks. Biskup
Wiktor Wysoczański
Zwierzchnik Kościoła
udziela święceń kapłańskich
diak. Marcinowi Dębskiemu |
 |
Ksiądz neoprezbiter
Marcin Dębski urodził się 24 listopada 1977 r. w Krakowie, w
rodzinie Józefa i Zofii z domu Urbańskiej. Kiedy miał 7 lat, zmarł
ojciec. Wychowywany przez mamę w duchu poszanowania dobra i
głębokiej wiary w Boga, w piętnastym roku życia włączył się przez
posługę ministrancką i lektorską w życie duchowe Parafii
Polskokatolickiej pw. Wniebowstąpienia Pańskiego w Krakowie. |
Proboszcz parafii, ks. inf. Czesław
Siepetowski, zauważywszy głęboką duchowość młodego człowieka, starał
się go wspierać, czego efektem było wstąpienie, po ukończeniu szkoły
średniej, do Wyższego Seminarium Duchownego i podjęcie studiów w
Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie. Od początku studiów
Marcin Dębski był bardzo odpowiedzialnym i zdyscyplinowanym klerykiem,
kochającym modlitwę i Ołtarz Pański.

Pierwsza ofiara Mszy
św.
wspólnie z Ks. Biskupem
i Współkoncelebransami
Po zakończeniu Liturgii Sakramentu Kapłaństwa
nowo wyświęcony kapłan stanął przy Ołtarzu Pańskim, aby wraz ze swoim
Biskupem, koncelebransami, sprawować Najświętszą Ofiarę. Udzielał
Komunii św. i prymicyjnego błogosławieństwa, a następnie podziękował
Księdzu Biskupowi Zwierzchnikowi, zapewniając, że złożone przyrzeczenie
wierności i posłuszeństwa wypełni najlepiej, jak potrafi.
Ks. Marcin Dębski
dziękował duchownym za okazaną pomoc, a wiernym — za modlitwy,
natomiast braciom — klerykom — za wspólny seminaryjny czas wzrostu
do kapłaństwa. Dziękował swojej Matce za miłość, za okazywane serce,
a Bratu i jego Rodzinie — za życzliwość. Całej zaś krakowskiej
Parafii — za wsparcie duchowe.
|

Komunia św.
wiernych |
Dzisiaj ks. Marcin jest
kapłanem Chrystusa i możemy z radością zawołać: Ciesz się Matko,
Kościele, bo przybył Ci nowy sługa, który został posłany do pracy w
parafii pw. Narodzenia Najświętszej Marii Panny w Kotłowie.
Księże Marcinie, pragnę
życzyć Ci na tę posługę wszelkich łask Bożych, opieki Matki Najświętszej
— Patronki Waszej Parafii. Życzę Ci życzliwości Twoich Parafian, a
Parafianom — Twojej miłości na wzór Chrystusa, bo to ich Kościół w Jego
imieniu Ci powierza.
Zapewniając o modlitwie
Ks. Henryk Dąbrowski
|