| Po raz
pierwszy w trzecim tysiącleciu, w dniu 15 sierpnia 2001 r. w uroczystość
Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny polskokatolicka wspólnota z
Lublina przeżywała dzień swego parafialnego święta. Pan Bóg pozwolił nam
zgromadzić się w naszej świątyni, aby uczestniczyć w uroczystej Mszy
Świętej, aby oddać cześć naszemu Stwórcy za dar Matki Bożej. Czcząc
Maryję, czcimy samego Boga. Od początku naszego — polskiego
chrześcijaństwa, my — Polacy — otaczaliśmy szczególną chwałą Maryję. To
Ona otaczała płaszczem swej matczynej opieki jeszcze nieporadne, ale tak
piękne polskie słowo. Właśnie pieśń ku Jej chwale
„Bogurodzica Dziewica, Bogiem sławiona Maryja..." była naszym
— polskim pierwszym hymnem. Jej opiece poleca się nasza lubelska polskokatolicka parafia. Od 1937 roku istniejemy nieprzerwanie na mapie wyznaniowej Lublina. Za nami kolejny rok — czas dany przez Boga, czas budowania wizerunku chrześcijaństwa. Tak wiele jest powodów, aby Ojcu naszemu złożyć dziękczynienie (za zdrowie, pomyślnie przeprowadzone operacje, za zdane egzaminy, szczęśliwe rozwiązanie, za pierwsze słowo naszych dzieci, czy wnuków). Prosiliśmy także o błogosławieństwo dla parafii na kolejny — 65 rok jej istnienia.
Od 16 lat w naszej
świątyni gromadzą się także ci, którzy swoim życiem świadczą o
wrażliwości ludzkich serc. W 1986 roku po raz pierwszy Kapituła
Wyróżnienia „Serce dla serc"
wręczyła okolicznościowe medale tym, którzy okazali się w swym
postępowaniu ludźmi o wrażliwych sercach. To wyróżnienie „Serce dla
serc" zrodziło się z inicjatywy śp. ks. inf. Bogusława Wołyńskiego.
ks. Andrzej Gontarek |
