Wśród różnych zabytków, które w różnym stanie przetrwały do dnia dzisiejszego, znajduje się polskokatolicka świątynia pw. Świętego Krzyża, zlokalizowana poza obrębem murów miejskich, na wzgórzu położonym na północny zachód od miasta. Świątynia ta dawniej nosiła wezwanie Św. Mikołaja, a przeznaczona była głównie dla osady górników (w źródłach historycznych pojawia się już w 1217 r.). Z pierwotnego kościoła nie zachowały się żadne ślady. Zapewne był on drewniany. Budowla, która przetrwała do dziś, pochodzi z pierwszej połowy XIV w., na co wskazują formy dekoracji bogatego portalu w fasadzie. Przebudowa kościoła w XVI w. trwała od 1576 r. do 1595 r. Wybudowano wtedy wieżyczkę i bogato wyposażono wnętrze świątyni. Pożar w 1861 r. zniszczył kościół, a odbudowa w następnym roku odmieniła jego wygląd — dzisiejsza świątynia z wyraźnych cech stylowych zachowała jedynie swą gotycką bryłę i portale. Nadto na ścianach kościoła zachowało się wiele szczątków dawnej rzeźby.
Na początku listopada 1998 r. odbył się w parafii polskokatolickiej pw. Świętego Krzyża w Złotoryji II Koncert Zaduszkowy pod hasłem: „Śpieszmy się kochać ludzi, tak szybko odchodzą" (cytat z poezji ks. Jana Twardowskiego). Wykonawcami byli nauczyciele wszystkich szkół złotoryjskich (zespół „BACALARUS") oraz uczniowie Liceum Ogólnokształcącego. Duszą całej imprezy był mgr Alfred Muchler, natomiast świątynię odpowiednio przygotowała pani Mirosława Żurdecka — członkini Rady Parafialnej. Zainteresowanie miejscowej społeczności tym koncertem było tak ogromne, że świątynia — a jest przecież bardzo duża — z trudem pomieściła wszystkich słuchaczy.
Koncerty zaduszkowe to inicjatywa godna pochwały, gdyż przynosi ona wielorakie korzyści. Mieszkańcy Złotoryji mają okazję przeżyć niezwykłe chwile, obcując ze śpiewem kościelnym i sztuką sakralną, a przy okazji — mają też niepowtarzalną okazję do bliższego poznania, i to z dobrej strony — Kościoła Polskokatolickiego.
Ks. Tadeusz Piątek