Z życia Kościoła. Kosarzew AD 1998

Bogactwo tradycji źródłem polskości i wiary

Parafia polskokatolicka w Kosarzewie istnieje od 1931 r. Pierwszą świątynię narodową budowali tu moi pradziadowie z wielkim poświęceniem i wiarą w lepszy i „prawdziwszy" Kościół Chrystusowy. Prześladowani, poniżani, wyśmiewani, ale wolni i niezależni trwali w wierze i długie lata modlili się we własnym domu Bożym.

Obecnie mamy nową piękną świątynię, wybudowaną w iście rekordowym tempie przez ks. Jerzego Bajorka, którego nazwano „żebrakiem świata ku chwale Bożej" z racji zapobiegliwości w zdobywaniu ofiar pieniężnych na budowę.

Od roku w naszej parafii duszpasterzuje ks. mgr Kazimierz Stachniak — zasadniczy, twardy i nieustępliwy w służbie Bogu i ludziom kapłan, pragnący realizować życzenia byłego proboszcza, aby nową świątynię ogrzewać sercami wiernych i ich gorącą modlitwą. Dlatego nadrzędnym Jego zadaniem duszpasterskim jest ewangeliczna troska o dzieci, a zwłaszcza przyzwyczajanie ich do udziału w Eucharystii. W nauczaniu zasad wiary akcentuje prawdę katechizmową, że niedziela — to Dzień Pański, a zaniedbywanie Dnia Świętego jest naruszeniem ładu moralnego jednostki, rodziny i społeczeństwa. Ponadto Ks. Proboszcz otacza stałą opieką cierpiących, chorych i starszych, którzy są „skarbem" Kościoła.

W bieżącym roku przeżywaliśmy w naszej parafii wzniosłe uroczystości religijne. Przypomnijmy niektóre z nich:

24 maja - ECHARYSTIA i   KAPŁAŃSTWO	I Komunia Święta Michasia Rokickiego z Lewandowszczyzny	Czcigodny Jubilat, ks. prob. Kazimierz Stachniak słucha recytacji jednej z najmłodszych parafianek
Apostołowie, powołani przez Jezusa Chrystusa, właśnie w Wieczerniku spożyli Pierwszą Komunię Świętą. Powiedział do nich Jezus: „Bierzcie i jedzcie, to jest Ciało Moje". Również tam otrzymali oni święcenia kapłańskie, gdy usłyszeli słowa: „To czyńcie na moją pamiątkę". I tak jest do dnia dzisiejszego. EUCHARYSTIA stała się źródłem Bożego życia w człowieku. To ona pozwala widzieć świat takim, jakim widzi go Jezus Chrystus — bo żyć Eucharystią, to znaczy wybierać życie łaski Bożej, a odrzucać pokusy grzechu.	Do I Komunii Świętej w dniu 24 maja 1998 r. przystąpił Michaś Rokicki z Lewandowszczyzny. Rodzice, krewni, sąsiedzi i cała wspólnota parafialna otoczyła go swoimi modlitwami i wielką serdecznością. Szafarzami Eucharystii są kapłani. KAPŁAŃSTWO to dar Boga, na który żaden człowiek nie zasługuje i jest tajemnicą, niewyrażalną ludzkim językiem. Kapłaństwo wskazuje wyraźnie, iż ludzkie życie ma wymiar religijny. Człowiek z natury jest więc istotą religijną. Kapłan ułatwia ludziom odkrywać ich religijną naturę Słowem Bożym i Eucharystią, prowadząc ich ku zbawieniu.	W takim rozumieniu przeżywaliśmy tego samego dnia 40-lecie kapłaństwa ks. Kazimierza Stachniaka. Z Księdzem Jubilatem Mszę św. koncelebrowali ks. mgr Jerzy Bajorek i ks. mgr Bogusław Gruszczyński, a kazanie o Eucharystii i Kapłaństwie wygłosił ks. mgr Stanisław Muchewicz — dziekan z Łodzi. Radosnym przeżyciem religijnym dla kapłanów i wiernych był czynny udział we Mszy św. dzieci przedszkolnych i szkolnych, które recytowały polską poezję religijną — stosownie do poszczególnych części Liturgii św.

11 czerwca - BOŻE  CIAŁO Kapłan, jako szafarz EUCHARYSTII, nie może zamykać się w murach świątyni. Wyrazem publicznej czci Najświętszego Sakramentu jest procesja Bożego Ciała. W procesji tej nie tylko oddaje się cześć publiczną Eucharystii, ale podkreśla się, że religia i wiara mają wymiar społeczny. Wiara nie jest tylko sprawą prywatną, jak stwierdzają ateiści i wrogowie Chrystusa. Do Boga idzie się ludzkimi drogami i ścieżkami. Tę prawdę przybliża nam właśnie uroczystość Bożego Ciała. W naszej parafii także i w tym dniu dzieci ubogacały wymiar przeżyć duchowych, recytując przy czterech ołtarzach polską poezję religijną, autorstwa m.in. Ewy Szelburg-Zarembiny, Kazimierza Wierzyńskiego czy Marii Konopnickiej. Procesję eucharystyczną prowadził ks. mgr Bogusław Gruszczyński z Lublina.

9 sierpnia - MATKI BOŻEJ ANIELSKIEJ - SAKRAMENT  BIERZMOWANIA - WIZYTACJA  PARAFII Sakrament Bierzmowania: pasowanie na rycerza Chrystusowego

Niełatwo jest w duchu Ewangelii przemierzać drogi własnego życia. Bóg w swoim miłosierdziu wspomaga jednak człowieka. Pomocnikami Bożymi, strzegącymi dróg ludzkich, są aniołowie, a ich Panią - MATKA BOSKA ANIELSKA. Szczególną siłę do czynienia dobra daje człowiekowi SAKRAMENT BIERZMOWANIA. Sakrament ten oznacza chrześcijańską dojrzałość i zobowiązuje do odpowiedzialności za dar wiary. Chrześcijanin umocniony łaską sakramentalną i siedmiorakimi darami Ducha Świętego odważniej świadczy o Jezusie całym swoim życiem — zawsze i wszędzie. W tym roku uroczystość parafialna w Kosarzewie przeniesiona została z 2-ego na 9-ego sierpnia. Podczas uroczyście koncelebrowanej Mszy św. Zwierzchnik Kościoła — bp prof. dr Wiktor Wysoczański udzielił Sakramentu Bierzmowania młodym członkom naszej wspólnoty — Justynie Ciężkal, Barbarze Mróz, Konradowi i Przemkowi Szewczykom, Kamilowi Wachowi, Łukaszowi Sokalowi oraz pani Czesławie Ciężkal. Podczas ceremonii Księdzu Biskupowi asystowali: ks. inf. Ryszard Dąbrowski — kanclerz Kurii Biskupiej, ks. inf. Bogusław Wołyński — dziekan lubelski, ks. mgr Jerzy Bajorek — rzecznik prasowy Kościoła, a kazanie w czasie Eucharystii wygłosił ks. inf. Kazimierz Bonczar z Długiego Kąta. Przybliżył on wiernym znaczenie siedmiorakich darów Ducha Świętego w kształtowaniu postaw ewangelicznych. W uroczystym przeżywaniu Eucharystii i Bierzmowania świadectwo swojej prostoty i niewinności dawały dzieci, wielbiąc Boga słowami poezji polskiej. Pamiątkowe zdjęcie po udzieleniu Sakramentu Bierzmowania przez Zwierzchnika Kościoła Bpa prof. dr. Wiktora Wysoczańskiego

6 września - EUCHARYSTIA I  DOŻYNKI	Fragment orszaku dożynkowego	Po wejściu do świątyni
Ofiara Ciała i Krwi Pańskiej pod postacią Chleba i Wina jest akceptacją życia, a odrzuceniem śmierci. Ten, kto buduje swoje człowieczeństwo Chlebem Anielskim, buduje równocześnie swoją zbawczą przyszłość. I chyba dlatego tak wymownie kontaktuje symbolika dożynek z Eucharystią.	Wieniec z najpełniejszych tegorocznych kłosów żyta i pszenicy w kształcie korony, z plecionymi jabłkami i orzechami, ozdobiony kwiatami i wstążkami wskazuje, że owoc pracy rąk ludzkich jest dziękczynieniem Temu, od którego wszystko pochodzi — zawsze z prośbą o pomyślną przyszłość, jak to wyraża pieśń dożynkowa: Plon niesiemy, plon, W święty Boży Dom, Żeby dobrze plonowało, Po sto korcy z kopy dało... I w naszej parafii była także uroczysta procesja w strojach ludowych. Wieniec pszenny i żytni z koroną, śpiewy ludowe, starostowie z bochnem chleba prowadzący orszak dożynkowy... Było również powitanie gospodarzy na progu świątyni, ucałowanie chleba i przekazanie go w ręce kapłanów z prośbą o poświęcenie i złożenie na ołtarzu.	Bogactwo tradycji jest nieustającym źródłem naszej polskości i wiary. Dożynki zakończyły się spotkaniem wiernych z kapłanami: ks. J. Bajorkiem, ks. B. Gruszczyńskim i proboszczem przy wspólnym posiłku — chleb dożynkowy, bigos, ciasta, napoje. Najbardziej uhonorowane zostały nasze dzieci, które zostały zaproszone do stołu i obsługiwane przez rodziców i młodzież. opracowała: Izabela Flis (w konsultacji z kapłanem)