Rekolekcje w parafii pw. św. Piotra i Pawła w Szczecinie

Z życia naszych parafii.

Liturgiczny okres Wielkiego Postu — to czas przygotowania do największego święta chrześcijańskiego — Wielkiejnocy.
Rekolekcje wielkopostne są czasem skupienia duchowego, rozmyślania o prawdach wiary, przypomnieniem potrzeby dobrych uczynków, a przede wszystkim modlitwy. W tym okresie Kościół święty zwraca się do wszystkich wierzących w Chrystusa, aby świętowali pamiątkę zmartwychwstania Pańskiego w czystości serca (1 Kor 5, 7-8). Coraz częściej się zdarza, że zabiegani za doczesnymi rzeczami i potrzebami nie znajdujemy już czasu na modlitwę i refleksję nad własnym postępowaniem. Okres Wielkiego Postu przypomina nam również o wspaniałym wydarzeniu zbawczym, jakim była śmierć i zmartwychwstanie Pana.
Duchowe przygotowanie do świąt wielkanocnych przywodzi na pamięć cel naszego życia. Celem tym jest zbawienie wieczne, które osiągamy przez podjęcie nowego życia, życia dzieci Bożych, które otrzymujemy w czasie chrztu św. Jednakże człowiek jest istotą grzeszną, często traci owoc chrztu św., mianowicie łaskę uświęcającą i dziecięctwo Boże.
Wówczas może się ratować i skorzystać z sakramentu pokuty, po uprzednim przygotowaniu przez wysłuchanie słowa Bożego i udział w Ofierze Eucharystycznej.

Tegoroczne rekolekcje wielkopostne zgromadziły w parafii polskokatolickiej pw. św. Piotra i Pawła w Szczecinie tutejszych wiernych z całego miasta.

Liturgii Niedzieli Palmowej przewodniczył ks. infułat Stanisław Bosy, proboszcz parafii, w asyście diakona Krzysztofa Pikulskiego, rekolekcjonisty. Uroczystość ta zgromadziła w odrestaurowanym kościele pw. św. Piotra i Pawła całą społeczność parafialną, która przystąpiła podczas Mszy św. do Stołu Pańskiego.

Piątkowe nabożeństwo Drogi Krzyżowej rozpoczęło pierwszy dzień rekolekcji. Postępując śladami męki Chrystusa, „który wydał samego siebie za nas, aby nas wykupić od wszelkiej nieprawości i oczyścić sobie lud wybrany na własność, gorliwy w spełnianiu dobrych uczynków” (Tt 2,14), wierni przygotowali się do wysłuchania pierwszej nauki rekolekcyjnej. Kaznodzieja rekolekcyjny, diakon Krzysztof Pikulski, nawiązał w nauce tej do opowiadania Ewangelii św. Jana o uzdrowieniu niewidomego od urodzenia (J 9). Chrystus przyszedł na świat jako światłość i chce, abyśmy dostrzegli tę światłość. Dokonał przy tym podziału ludzi zależnie od ich postawy wobec Niego i nauki przez Niego głoszonej. Tylko ci, który podążają za światłem Chrystusowej prawdy, żyją w łasce Bożej i dostępują zbawienia.

Drugi dzień rekolekcji przypadł w sobotę (3 kwietnia 1993r.) i rozpoczął się Mszą św. Modlitewne skupienie koncentrowało się wokół treści zawartej w drugiej nauce rekolekcyjnej. Ewangeliczny opis wskrzeszenia Łazarza z Betanii (J 11, 1-44) wskazuje na jeden z największych cudów Jezusa, który stał się najwymowniejszym znakiem. Szczegółowy opis wskrzeszenia, dokonany przez ucznia Jezusa i naocznego świadka, skupia się wokół Jego słów: „Ja jestem zmartwychwstaniem i życiem. Kto we Mnie wierzy, choćby i umarł, żyć będzie” (J 11, 25). Praktyczne zastosowanie tej wypowiedzi znajdujemy w prefacji wielkanocnej „On przez swoją śmierć zniweczył śmierć naszą i zmartwychwstając przywrócił nam życie”. Chodzi tu o życiową wartość misterium paschalnego, w którym następuje przezwyciężenie śmierci. Każdy, kto zrozumie tę prawdę, że sakramenty są zdrojami wód życia, częściej będzie z nich korzystał i dziękował za dar życia.

Niedziela Palmowa, która rozpoczyna Wielki Tydzień, była dla parafii szczecińskiej trzecim i ostatnim dniem rekolekcji. Bogatą scenerię Niedzieli Palmowej otwiera uroczysty wjazd Jezusa do Jerozolimy. Na pamiątkę tego wydarzenia święci się w kościołach palmy, symbol zwycięstwa Chrystusa i chwalebnego męczeństwa za wiarę. Niosąc palmy, wierni wyznawali swą wiarę w Chrystusa, w Jego zwycięstwo nad śmiercią przez zmartwychwstanie w chwale. Po trzeciej nauce rekolekcyjnej i przygotowaniu do spowiedzi zgromadzeni w świątyni wierni przystąpili do sakramentu pokuty, w formie generalnej.

W czasach postępującej laicyzacji społeczeństwa taka postawa wiernych naszego Kościoła cieszy i raduje serce każdego kapłana.

diakon Krzysztof Pikulski