Z życia naszych parafii. Nadanie wyróżnienia "Serce dla serc" po raz 6

Poświęcenie kościoła polskokatolickiego w Lublinie

Kościół polskokatolicki "Serce dla serc" pw. Matki Bożej Wniebowziętej w Lublinie. Zbudowany w latach 1987 - 1991. Poświęcony 16 czerwca 1991 r. Msza św. Od lewej: ks. prob. Jerzy Bajorek (Kosarzew), J. E. Pierwszy Biskup Tadeusz R. Majewski, ks. Tomasz Rybka Chór "Fermeta", który składa się z 60 nauczycieli szkół podstawowych, średnich i wyższych Lublina. Z lewej: dr Henryk Pogorzelski - dyrygent chóru

W dniu 16 czerwca 1991 r. odbyły się w parafii lubelskiej doniosłe uroczystości. Na ten dzień wspólnota parafialna czekała 54 lata. Po długich latach powstał widzialny znak obecności Boga, znak polskiej drogi do Boga, znak obecności wspólnoty lubelskiej. Początki parafii sięgają 1937 roku. W trzech miejscach na terenie Lublina składano Bogu Najświętszą ofiarę, ale były to zawsze małe, skromne kaplice, od ponad 30 lat w obecnym miejscu, przy ul. Kunickiego 9. Parafia pod wezwaniem Matki Bożej Wniebowziętej w Lublinie jest cząstką Kościoła Polskokatolickiego, który jest częścią Kościoła Powszechnego, czyli katolickiego. Założycielem i Głową Kościoła Powszechnego jest Jezus Chrystus. Parafia nasza została zorganizowana przez ks. Aleksandra Zakrzewskiego. Od samego początku wierni byli prześladowani, że ośmielili się pójść własną drogą do Boga. Wspólnotę parafialną przez te wszystkie lata prowadzili do Boga następujący księża: Alojzy Markowicz, Józef Osmólski, Edward Narbuttowicz, Franciszek Koc (późniejszy biskup), Juliusz Pękala (późniejszy Pierwszy Biskup), Bogdan Tymczyszyn, Wacław Ćwieka, Józef Pracz, Józef Ofton, Hieronim Górecki, Tadeusz Opalach, Władysław Baran, Henryk Nowacki i od 1982 roku Bogusław Wołyński. Część z tych księży już nie żyje, pozostali pracują w USA, Kanadzie i Polsce. Wymienienie ich nazwisk niech będzie publicznym oddaniem hołdu za ich trud i cierpienie w kroczeniu polską drogą do Boga. W kościele wypełnionym po brzegi wiernymi z Lublina i delegacjami z innych parafii z terenu woj. lubelskiego, ks. Kazimierz Stachniak przeprowadził spowiedź ogólną. Na wejście Pierwszego Biskupa cały kościół odśpiewał hymn „Do Ciebie przyszlim”. Każdy z uczestników miał wydrukowany tekst pieśni. Kobiety z Rozkopaczewa, filia oddalona o 33 km od Lublina, zaśpiewały pieśń „Witaj Arcypasterzu”. W tym czasie prezes Rady Parafialnej i przedstawiciele młodzieży Chlebem i solą przywitali Księdza Biskupa. Następnie Ks. Proboszcz powitał serdecznie Pierwszego Biskupa Tadeusza R. Majewskiego, duchowieństwo, osoby wyróżnione medalem „Serce dla serc”, wiernych z Lublina i innych miejscowości oraz gości zagranicznych. W uroczystości uczestniczyło 21 duchownych z naszego i z innych Kościołów. Czterech duchownych przywiozło autokarami swoich wiernych: ks. dr Tomasz Wojtowicz (parafia katedralna — Warszawa), ks. prob. Jerzy Rybka (Warszawa — Wiśniew), ks. dziekan Jacenty Sołtys (Majdan Leśniowski), ks. prob. Krzysztof Mendelewski (Rokitno Szlach.). Uroczystości uświetnił swoją obecnością Biskup Abel, ordynariusz diecezji lubelsko-chełmskiej Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego.

Ks. Proboszcz poprosił Pierwszego Księdza Biskupa i trzech koncelebrujących kapłanów o odprawienie Mszy św. w następujących intencjach:
— ks. prob. Jerzy Bajorek modlił się za zmarłych księży i wiernych, którzy tworzyli tę wspólnotę i żyli w niej, idąc polską drogą do Boga;
— ks. Tomasz Rybka modlił się za żyjących księży i wiernych, którzy tworzyli i tworzą tę wspólnotę;
— bp Tadeusz R. Majewski modlił się w intencji wyróżnionych medalem „Serce dla serc” oraz o błogosławieństwo Boże w ich dalszym życiu. Następnie Pierwszy Biskup Tadeusz R. Majewski poświęcił kościół.

W czasie Mszy św. chór „Fermata” wykonywał pieśni z „Mszy św. góralskiej”, którą skomponował Tadeusz Maklakiewicz. Natomiast teksty lekcji z Pisma św. odczytali: Franciszek Flisiński, wyróżniony medalem „Serce dla serc" w roku 1990 w dziedzinie ratowania życia i Małgorzata Wręga, uczennica klasy drugiej szkoły średniej. Między czytaniami śpiewał Kamil Wołyński, uczeń klasy IV szkoły podstawowej. Ewangelię przeczytał ks. dziekan Bogusław Wołyński, gospodarz uroczystości. Słowo Boże wygłosił duchowny Kościoła Rzymskokatolickiego, ks. prof. Michał Czajkowski z Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie. Komunii św. udzielał Pierwszy Ksiądz Biskup i koncelebransi.

Ks. Dziekan podziękował Bogu, a następnie Pierwszemu Biskupowi Tadeuszowi R. Majewskiemu — stwierdzając, że świątynia w Lublinie jest również i Jego dziełem. Za złożenie ofiar na budowę świątyni dziękowano: Katarzynie i Jerzemu Ochremienko, bpowi Hansowi Gernemu i proboszczowi Peterowi Amietowi ze Szwajcarii, Janowi i Betsy Visser z Holandii, Biskupom ze Stanów Zjednoczonych Janowi Swantkowi i Antoniemu Ryszowi, a także bpowi Józefowi Niemińskiemu z Kanady, ks. proboszczowi Pawłowi Sobiechowskiemu (USA) i jego parafianom, Instytutowi Ekumenicznemu KUL, wspólnocie parafialnej w Lublinie, wszystkim ofiarodawcom z innych Kościołów, którzy potrafili szeroko patrzeć i budować świątynię dla Boga, który jest Jeden. Trzem inżynierom budowniczym: Wojciechowi Skowrońskiemu (plany architektoniczne), Jerzemu Roguskiemu (plany konstrukcyjne) i Henrykowi Zakrzewskiemu (nadzór techniczny) zostały wręczone specjalne podziękowania i medal „Poświęcenie kościoła”.

Na koniec uroczystości Pierwszy Ksiądz Biskup podziękował budowniczemu kościoła, wyrażając wielką radość, że powstała tak piękna budowla. W dowód wdzięczności za trud budowy zawiesił na szyi gospodarza krzyż. Cały kościół odśpiewał pieśń dziękczynną „Ciebie Boga wysławiamy”. Po Mszy św. dla duchowieństwa i wyróżnionych osób przygotowano na plebanii obiad. Wszyscy inni zostali zaproszeni na posiłek i zimne napoje, które podano na podwórzu.

Z okazji tych wielkich uroczystości parafia wydała okolicznościowy medal z brązu, którego autorami są: ks. dziekan Bogusław Wołyński i artysta rzeźbiarz z Lublina Kazimierz Stasz, który jest jednocześnie jego wykonawcą. Jest to już trzeci medal wydany przez parafię.

Niech będą dzięki Bogu Jedynemu w Trójcy Przenajświętszej oraz Matce Najświętszej za tak wielką uroczystość, która mogła się dokonać po 54 latach.

A oto lista wyróżnionych w 1991 roku: I. W dziedzinie ekumenizmu 1. Chór „Fermata”, nauczyciele szkół podstawowych, średnich i wyższych miasta Lublina, którzy wykonują śpiewaną modlitwę w świątyniach różnych Kościołów. 2. Jan Turnau, Warszawa, 30 lat działania na rzecz jedności chrześcijan (dziennikarz, wykładowca, organizator). 3. Ks. Christian Buchholz, Niemcy, Kościół Ewangelicko--Augsburski, inicjator akcji „Znak Pokuty” — rozmowy pojednawcze między młodzieżą polską i niemiecką. II. W dziedzinie służby dzieciom 1. J.E. Pierwszy Biskup Tadeusz R. Majewski, Warszawa, Kościół Polskokatolicki, ofiarne wspieranie Centrum Zdrowia Dziecka. 2. Ks. dr Henryk Ostach, Kamianna, Kościół Rzymskokatolicki, pomoc dzieciom ofiarom Czarnobyla. 3. Wolfgang Knoch, Niemcy, kieruje akcją „Pomoc Polsce”, dla dzieci polskich organizuje sprzęt medyczny, leki, odżywki. 4. Ks. Klaus Kenke, Niemcy, Kościół Ewangelicko-Augsburski, organizuje wakacje i leczenie polskich dzieci w Niemczech, transporty mleka i odżywek.

J. E. Ambasador Hiszpanii w Polsce odbiera wyróżnienie w imieniu Króla Hiszpanii Juana Carlosa, który uratował dwie tonące kobiety Stanisław Kmita z Nowej Huty, organizator wigilii dlasamotnych Jerzy Kulej, wyróżnienie w dziedzinie rozsławiania imienia Polski Yoshiho Umeda przyjmuje w imieniu ojca, prof. Yukio Kudo (Tokio) wyróżnienie w dziedzinie rozsławiania imienia Polski. Prof. Kudo jest tłumaczem literatury polskiej

III. W dziedzinie ratowania życia 1. J.E. Juan Carlos, król Hiszpanii, uratował dwie tonące kobiety. 2. Piotr Sawicki, Ząbki k. Warszawy, uratował tonące dziecko. IV. W dziedzinie pracy społecznej 1. Jan Arczewski, Lublin, organizator pierwszego w Polsce telefonu zaufania dla niepełnosprawnych. 2. Stanisław Kmita, Nowa Huta, pomoc dla biednych, bezradnych życiowo, jako restaurator organizuje wigilie dla samotnych. 3. Katarzyna i Jerzy Ochremienko, Australia, w latach 1990 — 1991 przyczynili się do zakończenia budowy kościoła w stanie surowym. V. W dziedzinie rozsławiania imienia Polski 1. Jerzy Kulej, Wielka Brytania, boks. 2. Yukio Kudo, tłumacz literatury polskiej.

Na uroczystości przybył z Warszawy J.E. Ambasador Hiszpanii, który odebrał w imieniu króla Juana Carlosa wyróżnienie „Serce dla serc” w dziedzinie ratowania życia. Dokonał wpisu do Księgi Pamiątkowej. Niektórzy z wyróżnionych złożyli podczas Mszy św. dary dla muzeum lub dla świątyni. I tak: Jan Turnau przekazał maszynopis „Dialogu ekumenicznego”, Ks. Christian Buchholz — książkę album pt. „Das evangelische Wiirttemberg”, Piotr Sawicki — ofiarował dla świątyni kielich mszalny z pateną i dużą puszką na komunikanty. Natomiast Jerzy Kulej przekazał z olimpiady w Tokio (1964 r.) 100 jenów oprawionych w plastyk, wydanych przez firmę Sony, bilet-migawkę dla sportowców, a z olimpiady w Meksyku (1968 r.) gałązkę oliwną z góry Olimp, którą wręczano tylko złotym medalistom, umieszczona w specjalnym pudełku. Dla kościoła ofiarował obraz Matki Bożej Góralskiej — rzeźbiony w drzewie. Syn Yukio Kudo, Yoshiho Umeda przekazał książkę pt. „Rękopis znaleziony w Saragosie” przetłumaczoną na język japoński.

Kronikarz parafialny